Πέμπτη, Ιανουαρίου 18, 2007

Το τέλος....

Η μεγαλύτερη αδικία στη ζωή είναι το πώς τελειώνει:

Μετά από χρόνια μόχθου και δουλειάς, αντί να επιβραβευθείς.... πεθαίνεις!

Πιστεύω ότι ο κύκλος της ζωής είναι ανάποδος.

Πρώτα θ' έπρεπε να πεθαίνεις (να φεύγει αυτό το κακό από την μέση). Μετά ζεις σε γηροκομείο. Μόλις γίνεις αρκετά νέος σε διώχνουν κλοτσηδόν από το γηροκομείο και πηγαίνεις στο γραφείο όπου αποκτάς αμέσως Jaguar και χρυsό Cartier. Εργάζεσαι για σαράντα χρόνια έως ότου γίνεις αρκετά νέος για να χαρείς την συνταξιοδότηση σου. Τότε το ρίχνεις στα πάρτι, το σεξ και το αλκοόλ, και είσαι έτοιμος πια για λύκειο. Πάς στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις, δεν έχεις πια ευθύνες. Γίνεσαι μωρό, όλοι σε φροντίζουν, επιστρέφεις στην μήτρα όπου περνάς τους τελευταίους εννέα μήνες σου επιπλέοντας ευχάριστα...και ξαφνικά τελειώνεις την ύπαρξή σου με έναν οργασμό...

3 Comments:

Blogger Breadmaker said...

Δυστυχώς ζούμε σε εναν άδικο κόσμο.Πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν ο κύκλος ζωής ηταν έτσι.Αντι να παιδεύεσαι τα καλύτερα σοθ χρόνια για να βγάλεις λεφτά,να αποκτήσεις γραμματέα με αναλογίες μοντέλου και οταν τα καταφέρεις να είσαι ενας χοντρός πενηντάρης που απλάδεν μπορει(το πιάσατε το υποννοουμενο) επρεπε να ξεκινάς με αυτά τα βασικά εφόδια την ζωή σου.


Κουφάλα Δημιουργέ τα πάντα εν σοφία Εποίησες?

8:09 μ.μ.  
Blogger Σφεντόνας said...

Τώρα θυμήθηκα γελοιογραφία. Ο χοντρός διευθηντής πηδάει τη γραμματέα του. Η γραμματέας λέει "Έπρεπε να γαμηθώ για να πάρω αυτή τη δουλειά". Κι ο χοντρός απαντάει "Έπρεπε να πάρω αυτή τη δουλειά για να γαμήσω".

9:09 μ.μ.  
Blogger Unknown said...

http://en.wikipedia.org/wiki/Time's_Arrow_(novel)

Είχα διαβάσει αυτό το βιβλίο κάποτε ("το βέλος του χρόνου" στα ελληνικά) το οποίο ακριβώς περιγράφει μια ζωή από το θάνατο προς τη γέννηση.

Έχει πολύ καιρό, είχα εντυπωσιαστει τότε που το διαβασα, δεν ξέρω αν εντυπωσιαζόμουν σήμερα. Οπότε τσεκάρετε με επιφύλαξη,

12:07 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home